برای عملیات صنعتی در مکانهایی مانند مناطق ساحلی یا تسهیلات با رطوبت بالا، نگهداری از گیرندههای فلزی در وضعیت خوب یک تلاش مداوم است. هوا و رطوبت در این محیطها میتوانند به سرعت به گیرندهها حمله کنند و قدرت ساختاری آنها را کاهش دهند. چسبهای سنتی اغلب کار خوبی در محافظت از گیرندهها انجام نمیدهند. آنها نمیتوانند پوشش مناسبی حول فلز ایجاد کنند و اجازه میدهند اتمهای اکسیژن و مولکولهای آب داخل شوند و فرآیند زنگ زدگی را شروع کنند. در نتیجه، تجهیزات قبل از زمان تعیین شده خراب میشوند و مدیران خرید مجبور میشوند هزینههای بیشتری برای نگهداری صرف کنند که میتواند بودجه را تحت فشار قرار دهد.
هنگامی که به دنبال چسب مناسب برای محافظت از گیرندهها از زنگ زدگی هستید، سه ویژگی کلیدی وجود دارد که باید به آن توجه کنید. عملکرد بالا چسب گیرنده باید اتصال مولکولی هیدروفروبیک داشته باشد، که به معنای دفع آب است. باید در دمای مختلفی که تجهیزات ممکن است در حین عملکرد تجربه کند، ثابت باشد. همچنین باید به مواد شوینده مورد استفاده در محیطهای صنعتی مقاوم باشد. چسبهای پیشرفته مبتنی بر پلیمر طراحی شدهاند تا همه این کارها و بیشتر را انجام دهند. وقتی که جوش میآیند، لایهای از نوع بلوری تشکیل میدهند که به طور فعال آب را از رسیدن به سرپینها مسدود میکند. در همان زمان، انعطافپذیری کافی برای مدیریت گسترش و انقباض مواد که در شرایط مرطوب رخ میدهد، نگه میدارند.
تیمهای خرید هوشمند میدانند که نمیتوانند فقط به ادعای چسب در مورد مقاومت نسبت به رطوبت اعتماد کنند. آنها نیاز به شواهد دارند. به همین دلیل، از آزمایشهای استاندارد مثل آزمایش تبخیرنمای شور ASTM D4585 و گواهینامههای مقاومت نسبت به رطوبت MIL-STD-810 استفاده میکنند. سازندگان برتر چسب، کار بیشتری انجام میدهند و از اتاقهای شبیهسازی آب و هوا استفاده میکنند. این اتاقها میتوانند شرایط سخت مناطق استوایی را با 85٪ رطوبت نسبی و دماهای 40 درجه سانتیگراد شبیهسازی کنند و چسبها و پیوندها را به این شرایط برای بیش از 1,000 ساعت معرض قرار دهند. این آزمایش دقیق تضمین میکند که پیوند بین چسب و پیوند قوی باقی بماند و هیچ نشانهای از اکسیداسیون یا فرسودگی وجود نداشته باشد.
تحلیلگران زنجیره تأمین اعداد و ارقام را بررسی کردهاند و دریافتهاند که در صنایعی مانند تولید کاغذ و لجستیک دریایی، بخش قابلتوجهی از بودجه نگهداری سالانه - حدود ۱۲ تا ۱۸ درصد - صرف تعویض استیپلهای خورده شده میشود. اما خبر خوب این است که با تغییر به چسبهای مقاوم در برابر خوردگی که دوام آنها ۵ تا ۷ سال است، شرکتها میتوانند فرکانس تعویض استیپلها را به طور شگفتآوری تا ۶۰ درصد کاهش دهند. این موضوع همچنین به معنای توقفهای غیرمنتظره کمتر تولید به دلیل تعمیرات اضطراری است که منجر به صرفهجویی قابلتوجه در هزینهها و حفظ روند یکنواخت عملیات میشود.
حتی بهترین چسب مقاوم به خوردگی نیز اگر به درستی اعمال نشود، به صورت کامل عمل نخواهد کرد. در محیطهای مرطوب، آمادهسازی مناسب سطح بسیار حیاتی است و میتواند عملکرد چسب را تا ۴۰٪ افزایش دهد. بهترین روش شامل تمیز کردن قابهای فلزی با استفاده از شوینده بخار برای حذف هرگونه گرد و رو یا روغن است. دماي اعمال باید بین ۱۸ تا ۳۲ درجه سانتیگراد نگه داشته شود و چسب باید به طور مساوی با نرخ ۱/۲ تا ۱/۵ گرم در هر سانتیمتر خطی پخش شود. و هنگام جوش کردن، اعمال فشار متوسط، حدود ۱۵ تا ۲۰ PSI، کمک میکند تا چسب تماس کاملی با قاب برقرار کند و هرگونه فضای هوا در خط جوش را حذف کند.
امروزه شرکتها تنها به حفاظت از تجهیزات خود متمرکز نیستند، بلکه به عامل بودن مسئولانه از دیدگاه محیط زیستی نیز اهمیت میدهند. فرمولاسیونهای چسبهای مدرن طراحی شدهاند تا مقررات سختگیرانهای که توسط REACH و EPA درباره ترکیبات آلی آبپاش (VOCs) وضع شده است را رعایت کنند. خبر خوب این است که آنها نیازی ندارند برای اینکه دوست دارند با محیط زیست همراه باشند، از حفاظت تصرف کنند. فناوریهای پلیمر مبتنی بر آب اکنون مقاومت ضد خوردگی ارائه میدهند که حداقل به اندازه چسبهای مبتنی بر محلول کلاسیک، اگر نه بهتر، عمل میکند. این اجازه میدهد که شرکتها هدفهای پایداری خود را دستیابی کنند و همزمان مراکز کاری خود را بر اساس استانداردهای OSHA امن نگه دارند.